Zoals eerdergenoemd was het proces van de stageperiode een lange weg van hoge pieken en lage dalen. De afgelopen tijd was een emotionele attractie. Zowel op werk- als privégebied kreeg ik te maken met veel uitdagingen. Soms dacht ik aan opgeven, maar die gedachte won nooit van mijn doorzettingsvermogen. Ik heb het uiteindelijk afgemaakt en daar ben ik trots op.

 

Ik startte de stageperiode als een onzekere studente. Ik had nooit stage gelopen, dus ik wist niet wat ik kon verwachten. Verder maakte ik me druk om mijn opgedane kennis.  Ik was bang dat ik niet voldoende wist. Gelukkig zag ik snel in dat ik voldoende wist om de grote uitdaging aan te gaan. Ik ben slim genoeg om met de stroming van de professionals mee te gaan.  

 

Gedurende mijn tijd in Poppodium Duycker heb ik geleerd om vragen te blijven stellen. In het begin was ik huiverig om (domme) vragen te stellen. Toen ik me realiseerde dat ik mezelf de kans ontnam om te groeien, startte ik met veel vragen stellen. Ik kreeg steeds meer kennis over alle werkzaamheden van het poppodium. Deze kennis maakte me zelfverzekerder en voor ik het wist bloeide ik op tot een waardige ambassadeur van Poppodium Duycker.  

 

Ik heb veel hoogte- en dieptepunten doorstaan en dat maakte het proces slopend en onvergetelijk. Het was bijvoorbeeld heel lastig om elke dag rond half vijf in de ochtend op te staan om op tijd bij mijn stageplek aan te komen. Tot aan het eind van mijn stage had ik daar moeite mee, maar ik was wel iedere week aanwezig. Verder had ik moeite met orders krijgen van een begeleider die jonger is dan ik. Ik heb hier echt doorheen moeten bijten, aangezien ik wist dat er aan het einde van de tunnel licht zou zijn (in vorm van een goede beoordeling).        

 

Verder ben ik heel erg tevreden over alle ideeën die ik heb uitgewerkt. Ik kwam aan als een chaotisch geheel van uiteenlopende ideeën. Ik kon heel goed praten, maar ik wist mijn ideeën niet goed te verwoorden. Door de tijd heen leerde ik mijn ideeën te filteren. Ik benoem nu alleen het belangrijkste en let steeds meer op mijn timing.

 

Tot slot vermoeide ik mezelf in het begin door telkens de (onnodige) strijd aan te gaan. Ik ontdekte dat ik niet zo flexibel ben en dat ik daaraan moet werken. Ik ging niet vaak in discussie, maar ik stribbelde wel af en toe tegen. Gelukkig accepteerde ik steeds meer tegen het eind van mijn stageperiode. Ik hield dan vaker energie over voor belangrijkere dingen.